Έχει η Γη και δεύτερη Σελήνη;

Κάποιοι επιστήμονες θεωρούν ότι ο Cruithne, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1986, και ο J0023E, ο οποίος εντοπίστηκε το 2002, θα μπορούσαν να θεωρηθούν δορυφόροι της Γης.


Ο Cruithne είναι ένας αστεροειδής με διάμετρο περίπου πέντε χιλιόμετρα. Η ασυνήθιστη τροχιά του, σε σχήμα πετάλου, περνάει γύρω από τρία σημεία στο διάστημα, όπου το πεδίο βαρύτητας της Γης και του Ήλιου αλληλοεξουδετερώνονται. Ο Cruithne είναι ένας προσωρινός σύντροφος της Γης. Σε 3.000 χρόνια από τώρα θα έχει εξαφανιστεί, ενώ ο J0023E, σύμφωνα με εκτιμήσεις, είναι το χαμένο τρίτο στάδιο του Κρόνου που έκανε τους αστροναύτες του Απόλλων 12 να ταξιδέψουν στη Σελήνη το Νοέμβριο του 1969. Τώρα όμως περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο και δε θα επιστρέψει για αρκετές δεκαετίες.

Αν τα «φεγγάρια» είναι αντικείμενα που βρίσκονται σε σταθερή τροχιά γύρω από έναν πλανήτη, ούτε ο Cruithne ούτε και ο J002E3 μπορούν να χαρακτηριστούν ως τέτοια. Επιπλέον οι δορυφόροι πρέπει να είναι αρκετά μεγάλοι και να έχουν επαρκή έλξη βαρύτητας. Η μικρότερη διάμετρος για να συμβεί κάτι τέτοιο σε μια «Σελήνη» από πέτρα ή μέταλλο είναι τα επτά χιλιόμετρα. Βάσει αυτού του επιχειρήματος, η Γη εξακολουθεί να διαθέτει ένα μόνο φεγγάρι.